Mitralisklepvernauwing van het hart: mitralisstenose

By Cristiano Antonino On 20-2023-XNUMX

Mitralisstenose, of mitralisklepstenose, is een pathologische aandoening die vernauwing van de mitralisklep van het hart veroorzaakt; de stenose belemmert de regelmatige bloedstroom die door de uitlaat tussen het atrium en de linker ventrikel gaat, die wordt gecontroleerd door de mitralisklep

CARDIOPROTECTIE EN CARDIOPULMONALE RESUSCITATIE? BEZOEK NU DE EMD112-STAND IN EMERGENCY EXPO VOOR MEER INFORMATIE

Mitralisstenose wordt veroorzaakt door reumatische aandoeningen als gevolg van een streptokokkeninfectie

Andere oorzaken van mitralisklepstenose kunnen een aangeboren hartafwijking en verkalking van de klep zijn.

Stenose kan, indien verwaarloosd, ernstige cardiale complicaties veroorzaken.

In de regel bestaat de mitralisklep uit twee dunne, beweegbare flappen, verankerd door peeskoorden aan de papillaire spieren, die samentrekken met de linker ventrikel waar ze zijn gepositioneerd, waardoor wordt voorkomen dat de mitralisklep naar het linker atrium verzakt: de randen van de flappen gaan uit elkaar wanneer de klep opent, waardoor bloed van het linker atrium naar de linker ventrikel kan stromen, en weer samenkomen wanneer de klep sluit, waardoor wordt voorkomen dat bloed terugstroomt.

DE RADIO VAN REDDERS OVER DE HELE WERELD? IT'S RADIOEMS: BEZOEK HAAR STAND IN EMERGENCY EXPO

Er kan echter stenose optreden:

aanwezigheid van een supramitrale ring, er zal een ring van vezelig weefsel boven de mitralisklep zijn die de doorgang van bloed in de klep beperkt; mitralisklep 'parachute' ziet de klepbladen uitgerekt en verbonden met een enkele papillaire spier; als er sprake is van verdikking en versmelting van de blaadjes zullen ze niet meer onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen.
Mitralisstenose zorgt ervoor dat de druk in het linker atrium toeneemt, zodat het bloed van het atrium naar het linker ventrikel kan stromen. Dit zal resulteren in een verhoogde druk in de aderen die bloed van de longen terug naar het hart voeren, wat leidt tot een opeenhoping van vocht in de longen en pulmonale hypertensie, wat een overbelasting van het rechterventrikel veroorzaakt, wat uiteindelijk hartfalen kan veroorzaken. .

HET BELANG VAN TRAINING IN REDDING: BEZOEK DE SQUICCIARINI RESCUE-KAST EN LEER HOE VOORBEREID TE ZIJN OP NOODGEVALLEN

U kunt geen symptomen hebben als u mitralisklepstenose heeft of u kunt milde symptomen hebben die in korte tijd kunnen escaleren

Symptomen zijn onder meer: kortademigheid, vooral bij liggen of na fysieke activiteit, zwelling in de onderste ledematen, hartkloppingen, duizeligheid, flauwvallen, een olieachtige hoest die sporen van bloed kan bevatten, pijn op de borst, hoofdpijn en moeite met het uitspreken van woorden.

Symptomen kunnen optreden of verergeren wanneer de hartslag toeneemt. Verhoogde hartactiviteit kan vochtophoping in de longen en kortademigheid veroorzaken.

Symptomen treden meestal meer op tussen de leeftijd van 30 en 50 jaar, maar dit betekent niet dat ze op elke leeftijd kunnen voorkomen, zelfs niet tijdens de kindertijd.

Om een juiste diagnose te stellen, moet een elektrocardiogram worden gemaakt om hartdilatatie en ritmeafwijkingen te identificeren.

Door middel van een thoraxfoto kan de dilatatie van het linker atrium en de toestand van de longen worden gecontroleerd.

Een echocardiogram zal mitralisklepstenose identificeren en de ernst ervan bepalen.

Het kan nodig zijn om een trans-oesofageale test uit te voeren met een kleine sonde om meer gedetailleerde beelden van de mitralisklep te verkrijgen.

STRETCHERS, LONGBEademingsapparaten, EVACUATIESTOELEN: SPENCER-PRODUCTEN IN DE DUBBELE CABINE OP EMERGENCY EXPO

Coronaire angiografie geeft een compleet beeld van de gezondheid van de kransslagaders en het hart

Als een operatie nodig is, wordt een mechanische of biologische prothese geïmplanteerd.

De mechanische klep, hoewel sterker, kan stolsels veroorzaken, dus het zal nodig zijn om levenslang anticoagulantia te nemen.

Biologische kleppen worden aanbevolen voor patiënten ouder dan 65 jaar, voor degenen die vatbaar zijn voor bloedingen en het moeilijk vinden om anticoagulantia in te nemen.

Hoewel weefselkleppen op de lange termijn geen anticoagulantia nodig hebben, hebben ze de neiging om na verloop van tijd te verslechteren en moeten ze worden vervangen.