Emergency Live | First aid in drowning children, new intervention modality suggestion

Verdrinken in zout water of zwembad: behandeling en eerste hulp

By Cristiano Antonino On Juni 24, 2022

Verdrinking in de geneeskunde verwijst naar een vorm van acute verstikking die wordt veroorzaakt door een mechanische oorzaak buiten het lichaam, veroorzaakt door het feit dat de longalveolaire ruimte – die normaal gesproken wordt ingenomen door gas – geleidelijk wordt ingenomen door een vloeistof (bijv. zout water in het geval van van verdrinking in zee of chloorwater in het geval van verdrinking in een zwembad)

De vloeistof wordt via de bovenste luchtwegen in de longen gebracht, wat bijvoorbeeld gebeurt wanneer de persoon het bewustzijn volledig verliest en onder het vloeistofniveau valt, of wanneer hij/zij bij bewustzijn is maar onder het vloeistofniveau wordt geduwd door een externe kracht (bijv. een golf of de armen van een aanvaller) en raakt uit lucht in de longen met uitademing VOORDAT hij terugkeert naar de oppervlakte.

Verdrinking - mogelijk dodelijk binnen enkele minuten - is echter niet altijd dodelijk: in sommige gevallen kan het met succes worden behandeld met geschikte reanimatiemanoeuvres.

Dood door verdrinking werd historisch gezien als doodstraf gebruikt voor bepaalde misdaden, zoals verraad in de middeleeuwen.

BELANGRIJK: Als een dierbare het slachtoffer is geworden van verdrinking en u geen idee heeft wat u moet doen, neem dan eerst onmiddellijk contact op met de hulpdiensten door het noodnummer te bellen.

De ernst van verdrinking is verdeeld in 4 graden:

1e graad: het slachtoffer heeft geen vloeistoffen ingeademd, ventileert goed, heeft een goede cerebrale oxygenatie, heeft geen bewustzijnsstoornis, meldt zich welbevinden;

2e graad: het slachtoffer heeft in geringe mate vloeistoffen ingeademd, er zijn knetterende geluiden en/of bronchospasmen waarneembaar, maar de ventilatie is voldoende, het bewustzijn is intact, de patiënt vertoont angst;

3e graad: het slachtoffer heeft discrete hoeveelheden vloeistof ingeademd, vertoont rumoer, bronchospasme en ademhalingsproblemen, ontwikkelt cerebrale hypoxie met symptomen variërend van desoriëntatie tot agressie, tot een slaapverwekkende toestand, hartritmestoornissen zijn aanwezig;

4e graad: het slachtoffer heeft zoveel vloeistof ingeademd of bleef in een hypoxische toestand tot hartstilstand en overlijden.

BELANGRIJK: de ernstigste symptomen van verdrinking treden op wanneer de hoeveelheid ingeademd water groter is dan 10 ml per kilogram lichaamsgewicht, dwz een halve liter water voor een persoon van 50 kilogram of 1 liter als hij 100 kilogram weegt: als de hoeveelheid water minder is, zijn de symptomen over het algemeen matig en van voorbijgaande aard.

Secundaire verdrinking

Secundaire verdrinking verwijst naar het optreden van complicaties in de luchtwegen en de longen na een verdrinking, zelfs enkele dagen na de gebeurtenis, veroorzaakt door de ophoping van water dat zich in de longen heeft afgezet.

In het begin veroorzaakt longoedeem geen bijzondere problemen, maar na een paar uur of zelfs een paar dagen kan het de dood veroorzaken.

Het is belangrijk om te onthouden dat gechloreerd zwembadwater veel chemische verbindingen bevat: als ze worden ingenomen en in de longen blijven, veroorzaken ze irritatie en ontsteking, vooral in de bronchiën.

Onthoud ten slotte dat, vanuit microbiologisch oogpunt, het inademen van zoet water bijzonder gevaarlijk is vanwege de grote kans op het binnenkrijgen van virussen, bacteriën en andere ziekteverwekkers.

Droge verdrinking

'Droge verdrinking' verwijst naar het optreden van complicaties in de luchtwegen en de longen na een verdrinking, zelfs enkele dagen na de gebeurtenis, veroorzaakt door laryngospasme.

Het lichaam en de hersenen 'voelen' ten onrechte dat water op het punt staat om via de luchtwegen binnen te komen, dus veroorzaken ze een kramp in het strottenhoofd om het te sluiten en de hypothetische binnendringing van vloeistof te voorkomen, wat er ook voor zorgt dat er geen lucht in het lichaam komt, wat soms leidt tot tot de dood door verdrinking zonder te worden ondergedompeld in water.

Dood door verdrinking

De doodsoorzaak bij verdrinking is hypoxemie, wat leidt tot acute hypoxie, resulterend in een verminderde functie, vooral in de hersenen en het myocard, met bewustzijnsverlies, rechterhartfalen en hartstilstand.

Tegelijkertijd treden hypercapnie (verhoogde kooldioxideconcentratie in het bloed) en metabole acidose op.

Hypoxemie wordt op zijn beurt veroorzaakt door het binnendringen van water in de longen en/of laryngospasme (sluiting van de epiglottis, waardoor water en lucht niet kunnen binnendringen).

Verspreiden

In Italië zijn er elk jaar ongeveer 1000 ernstige gevallen van waterongevallen, met een sterftecijfer van bijna 50%.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie sterven er in Europa elk jaar ongeveer 5,000 kinderen in de leeftijd van 1 tot 4 jaar, en wereldwijd zijn er ongeveer 175,000 sterfgevallen als gevolg van verdrinking in de eerste 17 levensjaren.

Dood door verdrinking moet worden onderscheiden van plotselinge dood door onderdompeling, die wordt veroorzaakt door trauma, reflexhartsyncope, verstikking overgeven en thermische onbalans

Dood door verdrinking: tekenen en symptomen

Dood door verdrinking wordt voorafgegaan door vier fasen:

1) Verrassingsfase: duurt enkele seconden en wordt gekenmerkt door een snelle en zo diep mogelijke inademing voordat het individu onder water gaat.

Het komt ook voor:

tachypneu (verhoogde ademhalingsfrequentie);
tachycardie;
arteriële hypotensie ('lage bloeddruk');
cyanose (blauwachtige huid);
miosis (vernauwing van de pupildiameter van het oog).

2) Weerstandsfase: duurt ongeveer 2 minuten en wordt gekenmerkt door aanvankelijke apneu, waarbij het individu voorkomt dat vocht de longen binnendringt door uit te ademen en geagiteerd raakt terwijl hij probeert weer boven te komen, meestal door zijn handen boven het hoofd uit te strekken in de richting van de wateroppervlak.

Tijdens deze fase gebeurt het volgende geleidelijk:

apneu;
paniek;
snelle bewegingen in een poging om weer boven te komen;
hypercapnie;
hoge bloeddruk;
hoge afgifte van adrenaline in de bloedsomloop;
tachycardie;
verzwakking van het bewustzijn;
cerebrale hypoxie;
convulsies;
verminderde motorische reflexen;
sensorische verandering;
vrijkomen van de sluitspier (feces en/of urine kunnen onvrijwillig vrijkomen).

Wanneer de patiënt door ademen zonder lucht in de longen komt, dringt water langs de luchtwegen en veroorzaakt apneu veroorzaakt door sluiting van de epiglottis (laryngospasme), een reactie die bedoeld is om de luchtwegen te beschermen tegen water maar die ook de doorgang van lucht verhindert.

Hypoxie en hypercapnie stimuleren vervolgens de zenuwcentra om opnieuw te ademen: hierdoor gaat de glottis abrupt open, waardoor aanzienlijke hoeveelheden water de longen binnendringen, gasuitwisseling belemmeren, oppervlakteactieve stoffen veranderen, alveolaire collaps en de ontwikkeling van atelectase en shunts.

3) Apnoïsche of 'schijnbare dood'-fase: duurt ongeveer 2 minuten, waarin pogingen om tevergeefs weer boven water te komen worden verminderd totdat de persoon onbeweeglijk blijft.

Deze fase wordt geleidelijk gekenmerkt door:

definitieve stopzetting van de ademhaling
miosis (pupilvernauwing);
bewustzijnsverlies;
spierontspanning;
ernstige bradycardie (trage en zwakke hartslag);
met de.

4) Terminale of 'hijgende' fase: duurt ongeveer 1 minuut en wordt gekenmerkt door:

voortdurend bewustzijnsverlies;
ernstige hartritmestoornissen;
hartstilstand;
dood.

De anoxie, acidose en elektrolyt- en hemodynamische onevenwichtigheden als gevolg van verstikking leiden tot ritmestoornissen tot hartstilstand en overlijden.

Hoe snel sterft iemand?

Het tijdstip waarop de dood intreedt, is zeer variabel vanwege verschillende factoren, zoals leeftijd, gezondheidstoestand, conditie en wijze van verstikking.

Een bejaarde die lijdt aan diabetes, hoge bloeddruk en longemfyseem kan in geval van verdrinking en relatieve verstikking het bewustzijn verliezen en binnen een minuut overlijden, evenals een kind dat lijdt aan bronchiale astma.

Een volwassen, fit persoon die gewend is aan langdurige inspanning (denk aan een professionele sporter of duiker) kan in geval van verstikking daarentegen enkele minuten nodig hebben om het bewustzijn te verliezen en te overlijden (zelfs meer dan 6 minuten), maar in de in de meeste gevallen treedt overlijden op in een variabele tijd variërend van ongeveer 3 tot 6 minuten in totaal, waarin de 4 fasen beschreven in de vorige paragraaf elkaar afwisselen.

Doorgaans blijft de persoon ongeveer 2 minuten bij bewustzijn in apneu, verliest dan het bewustzijn en blijft nog 3 tot 4 minuten bewusteloos voordat hij sterft.

Verdrinken in zoet, zout of gechloreerd water

Er zijn hoofdzakelijk drie soorten water waarin verdrinking plaatsvindt: zoet, zout of gechloreerd.

Elk type water veroorzaakt een andere reactie in het lichaam.

Verdrinken in zout water

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Zout water is typisch voor mariene omgevingen en heeft 4 keer de osmotische druk van plasma; deze hypertoniciteit is gekoppeld aan de aanwezigheid van minerale zouten zoals natrium, chloor, kalium en magnesium.

Om de normale homeostase te herstellen, wordt zo een beweging van water van het capillair naar de longblaasjes gecreëerd, wat leidt tot hemoconcentratie, hypernatriemie en hyperchloremie.

Op deze manier is er een afname van het circulerende bloedvolume en in de longen worden de longblaasjes overspoeld met vocht, waardoor diffuus longoedeem ontstaat.

Lokale hypoxie bevordert ook pulmonale vasoconstrictie door de pulmonale vasculaire druk te verhogen, de ventilatie/perfusieverhouding te veranderen en de longcompliantie en resterende functionele capaciteit te verminderen;

Verdrinken in zoet water:

Zoet water is typisch voor rivieren en meren en heeft een osmotische druk die half zo hoog is als die van bloed.

Door deze hypotoniciteit kan het de alveolus-capillaire barrière passeren en zo in de pulmonale veneuze circulatie terechtkomen, wat hypervolemie, hemodilutie en hyponatriemie veroorzaakt.

Dit kan leiden tot een verdubbeling van het circulerende volume.

Dit leidt tot een verlaging van de osmotische bloeddruk, wat resulteert in hemolyse van erytrocyten en hyperkaliëmie.

Beide effecten zijn potentieel ernstig voor het lichaam: terwijl een verhoogd circulerend kalium kan leiden tot kwaadaardige hartritmestoornissen (ventrikelfibrilleren), kan hemoglobinurie als gevolg van hemolyse leiden tot acuut nierfalen.

Zoet water beschadigt ook type II pneumocyten en denatureert oppervlakteactieve stoffen, waardoor alveolaire ineenstorting en de vorming van pulmonale atelectase wordt bevorderd.

Dit proces leidt snel tot een overstroming van vocht in de longen, wat resulteert in het ontstaan van longoedeem met verminderde longcompliantie, verhoogde intrapulmonale shunt en veranderde ventilatie/perfusieverhouding.

Vanuit microbiologisch oogpunt is dit type inademing ook het gevaarlijkst, vanwege de grote kans op het binnenkrijgen van virussen, bacteriën en andere pathogenen;

Verdrinken in chloorwater:

Gechloreerd water is typisch voor zwembaden en is zeer gevaarlijk vanwege de effecten van de sterke basen (chloraten) die worden gebruikt om het water en de omgeving te reinigen.

Het inademen ervan veroorzaakt in feite ernstige chemische irritatie van de longblaasjes met als gevolg een blokkering van de productie van de oppervlakteactieve stof die nodig is om de longen geventileerd te houden.

Dit leidt tot een drastische vermindering van de longuitwisselingsgebieden, wat resulteert in longcollaps en atelectase.

Vanuit een prognostisch oogpunt is dit type inademing het ergst, wat in een groter aantal gevallen tot de dood leidt.

Een gemeenschappelijk kenmerk van alle drie de soorten water (hoewel minder frequent in zwembaden) is dat verdrinken vaak gepaard gaat met water met een lage temperatuur, wat de ontwikkeling van onderkoeling bevordert, wat de voorkeur heeft bij kinderen, vooral als ze erg dun zijn vanwege onderhuids vet te verminderen.

Wanneer de kerntemperatuur waarden onder 30 °C bereikt, treden levensbedreigende pathofysiologische manifestaties op: de hartslag, bloeddruk en metabole activiteit van het lichaam nemen geleidelijk af met het begin van asystolie of ventrikelfibrilleren;

Verdrinking: wat te doen?

Eerste hulp wordt beïnvloed door verschillende factoren en vormt in de meest ernstige gevallen zeker een echt kruispunt tussen overleving en dood van de verdronken persoon.

De hulpverlener moet:

Reageer snel;
berg de persoon op en verwijder hem/haar uit de vloeistof (wees voorzichtig omdat een drenkeling in het water, in een poging om te overleven, de hulpverlener onder water kan duwen)
een beoordeling uitvoeren van de bewustzijnstoestand van de proefpersoon, de doorgankelijkheid van de luchtwegen controleren (mogelijke aanwezigheid van slijm, algen, zand), de aanwezigheid van ademhaling en de aanwezigheid van een hartslag;
start indien nodig cardiopulmonale reanimatie;
wees voorzichtig bij het verplaatsen van het slachtoffer: bij twijfel, spinal trauma moet altijd worden vermoed;
zorg voor voldoende ventilatie, waardoor omstanders weglopen;
handhaaf een adequate lichaamstemperatuur van het slachtoffer, droog het slachtoffer af als het nog nat is;
het slachtoffer naar het ziekenhuis vervoeren.

Het noodnummer moet zo snel mogelijk worden gebeld om de telefoniste op de ernst van de situatie te wijzen.

De medische behandeling van de verdronken persoon heeft tot doel:

vitale functies ondersteunen en bewaken
correcte organische wijzigingen;
vroege en late complicaties te voorkomen.

Hiervoor is het volgende van belang:

het in stand houden van de gasuitwisseling door middel van ademhulp met overdrukventilatie;
de hemodynamische optimalisatie door correctie van de volemie door toediening van vloeistoffen, plasma-expanders, plasma, albumine, bloed en, indien geïndiceerd, cardiokinetiek;
de correctie van onderkoeling, indien aanwezig.

Om vroege complicaties te beheersen, zijn de volgende belangrijk:

de afvoer van water in de maag;
preventie van acute tubulaire necrose in aanwezigheid van hemolyse;
antibiotica profylaxe;
de behandeling van hydro-elektrolyt- en zuur-base-onevenwichtigheden;
de behandeling van trauma('s) (bijv. wonden of botbreuken).

Mogelijke late complicaties bij verdrinking zijn:

aspiratiepneumonie;
Long abces;
myoglobinurie en hemoglobinurie;
nierfalen;
ademnoodsyndroom (ARDS);
ischemische-anoxische encefalopathie (schade aan de hersenen door gebrek aan bloed/zuurstoftoevoer);
coagulopathieën;
sepsis.