Etapy porodu, od porodu do porodu

By Krystiana Antonina On Listopada 23, 2022

Poród definiuje się jako postępujące rozwarcie szyjki macicy połączone z rytmicznymi skurczami samej macicy, prowadzące do wydalenia płodu i jego przydatków

Ta definicja ma na celu zwrócenie uwagi, że rozwarcie szyjki macicy przy braku skurczów lub skurcze przy braku rozwarcia szyjki macicy są stanami patologicznymi, które nie są utożsamiane z samym porodem.

Jak obliczyć datę porodu

Zazwyczaj poród spodziewany jest między 38 a 42 tygodniem ciąży.

Przy obliczaniu przewidywanej daty porodu bierze się pod uwagę pierwszy dzień ostatniej miesiączki (tzw. rachunek ginekologa).

Poród, który ma miejsce przed tą datą, nazywa się przedwczesnym, poród – serotino.

Poród po 42. tygodniu może wiązać się z pewnymi zagrożeniami związanymi z nadmiernym wzrostem płodu, dlatego wskazana jest dokładniejsza ocena masy płodu.

Ponadto skóra płodu może być bardziej wrażliwa i zmacerowana z powodu przedłużonego przebywania w płynie owodniowym.

Poród przedwczesny niesie ze sobą większe ryzyko związane z dojrzałością układu oddechowego i sercowo-naczyniowego płodu.

Objawy porodu

Rozpoznanie porodu opiera się zarówno na objawowym stwierdzeniu bolesnych skurczów, jak i na stwierdzeniu badania położniczego.

Skurcze są z pewnością znakiem ostrzegawczym; u kobiet, które rodziły po raz pierwszy, małe, krótkie skurcze pojawiają się w ciągu ostatnich kilku tygodni ciąży, ale nie mają wpływu na napęd płód i są określane jako przygotowawcze.

U kobiety, która już urodziła, skurcze zazwyczaj oznaczają początek porodu.

Badanie położnicze określa stopień preparacji szyjki macicy: poza porodem jest wsteczna (tj. skierowana do tyłu) i nieprzepuszczalna (tj. niedostępna do eksploracji cyfrowej).

W miarę postępu porodu szyjka macicy ma tendencję do wyrównywania się z osią pochwy i rozszerzania się pod naciskiem główki płodu, tworząc pojedynczy kanał: macicę, szyjkę macicy (zanikającą) i pochwę.

Skurcze

Skurcze są sygnałem ostrzegawczym.

Postępują dość regularnie iz przerwą większą niż 10 minut, aż do momentu, gdy pojawiają się co 2/3 minuty w fazie wydalania.

Skurcze porodowe są często doświadczane z niepokojem; skurcze fazy wypychania skłaniają kobietę do parcia, a tym samym do czynnej współpracy.

Bolesność wynika z nagromadzenia kwasu mlekowego w mięśniach macicy; najlepszym sposobem na ich tolerowanie jest dobre oddychanie; pozwala to na dotlenienie tkanek i szybsze usuwanie nagromadzonego kwasu mlekowego.

Naturalny poród

Fizjologiczny poród jest procesem ciągłym i postępującym, w którym tradycyjnie identyfikowane są czynniki mechaniczne, dynamiczne i plastyczne.

Spośród nich najbardziej oczywiste są zjawiska mechaniczne, tj. seria zdarzeń prowadzących do stopniowego opadania płodu przez kanał rodny aż do jego wydalenia.

Ogólnie rzecz biorąc, możemy wyróżnić trzy fazy porodu

pierwsza faza obejmująca zaciśnięcie główki płodu w miednicy i rozwarcie szyjki macicy;
druga faza obejmująca całkowite rozwarcie szyjki macicy i wydalenie płodu;
trzeci etap od całkowitego wydalenia płodu do wydalenia łożyska.

Zejście przez kanał rodny

Płód, aby mógł przejść normalny poród, musi być ułożony główkowo, czyli głową skierowaną w dół.

Pierwszym kluczowym wydarzeniem na początku porodu jest zajęcie główki płodu; zwykle znajduje się w pozycji zgiętej i styka się z punktami, w których miednica zaczyna się zwężać.

Stąd następuje krótkie zejście, które dodatkowo wspomaga zgięcie głowy aż do kontaktu podbródka z mostkiem; ruch zgięciowy ma fundamentalne znaczenie dla dalszego przebiegu porodu; za jego pomocą płód odsłania mniejsze średnice główki, tj. odzyskuje przestrzeń przydatną do własnego zejścia.

Zajęcie głowy płodu u kobiety w pierwszej ciąży może nastąpić na długo przed rozpoczęciem porodu; u kobiet, które już rodziły, występuje później.

Po zazębieniu, zejściu i zgięciu głowa płodu wykonuje obrót wewnętrzny z pierwotnego położenia (zwykle poprzecznie do kanału rodnego), doprowadzając potylicę do kontaktu ze spojeniem łonowym i obracając twarzą do kości krzyżowej.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

W tym momencie, mocując potylicę pod spojeniem łonowym, głowa wykonuje ruch wyprostu, który ostatecznie pozwala jej wyjść.

Aby ramiona i reszta ciała płodu mogły wyjść z jak najmniejszym uszkodzeniem, płód wykonuje drugi obrót, tym razem na zewnątrz, przy czym ramiona umieszcza się jeden pod spojeniem łonowym (przednim), a drugi w kierunku sacrum (tylna).

Bark zahaczony pod spojeniem łonowym pełni rolę sworznia, pozwalając najpierw uwolnić się tzw. ramieniu tylnemu, potem drugiemu, a wraz z nim całemu ciału płodu.

Po przecięciu pępowiny czekamy na samoistne wydalenie łożyska.

Ten ostatni etap porodu nazywany jest oddelegowaniem.

Znaczenie pierwszego błędnego

Przez dziewięć miesięcy noworodek oddychał pośrednio krwią matki, nigdy nie używając płuc.

Pamiętaj, że oddychanie, czyli wymiana tlenu między powietrzem a krwią, odbywa się na poziomie pęcherzyków płucnych, niewielkich rozszerzeń miąższu płucnego.

Do urodzenia pęcherzyki są zapadnięte i nie zawierają powietrza; przy pierwszym oddechu duża ilość wdychanego powietrza nagle je wypełnia i rozszerza.

Raz rozdęte pęcherzyki zwykle pozostają takie przez całe życie dzięki substancji, która je pokrywa, zwanej „środkiem powierzchniowo czynnym”.

Jest to bardzo cienka warstwa kwasów tłuszczowych, aw szczególności fosfolipidów, wytwarzana przez same komórki płuc, gdy osiągną one dobry stopień dojrzałości.

W przypadku porodu przedwczesnego często podaje się kortyzon; funkcją kortyzonu jest właśnie substrat dla komórek płuc, który przekształca go w składniki środka powierzchniowo czynnego i umożliwia osiągnięcie przez płuca odpowiedniego stopnia dojrzałości.