Bezemocjonalne cechy bezduszności w destrukcyjnych zaburzeniach zachowania: porozmawiajmy o zaburzeniu opozycyjno-buntowniczym
Bezduszne, pozbawione emocji cechy: czym one są? W badaniu nad zaburzeniami zachowania uwzględniono kilka zmiennych, począwszy od czynników biologicznych po czynniki czysto psychospołeczne, a także zaproponowano obserwacje psychologiczne i neuronaukowe, które mogą częściowo opisywać mechanizmy leżące u źródła trudności behawioralnych napotykanych podczas rozwoju
Zaburzenie opozycyjno-buntownicze-prowokacyjne (ODD) i zaburzenie zachowania (CD) mogą być ze sobą powiązane, ponieważ obecność opozycyjno-prowokacyjnych zachowań została znacząco zaobserwowana u młodych ludzi, u których później rozwinęły się problemy z zachowaniem, jednak nie ma jednomyślnej zgody, że buntownik opozycyjny Zaburzenie obecne w dzieciństwie z konieczności przekształci się w zaburzenie zachowania.
Destrukcyjne zaburzenia zachowania i bezduszne, pozbawione emocji cechy
Kolejny czynnik brany pod uwagę w badaniu Disruptive Behaviour Disorders dotyczy cech bezduszności i braku emocji (CU), zawsze uznawanych za kluczowe elementy psychopatii (Frick, 2008) i charakterystycznych dla tych badanych, dzieci i młodzieży, którzy wykazują brak poczucia winy, brak empatii i powierzchowności emocjonalnej, a kogo można uznać za specyficzną podgrupę Zaburzeń Zachowania Zaburzającego o zwiększonym ryzyku przekształcenia się w osobowość aspołeczną.
Zbadano cechy bezduszności i emocji, aby zrozumieć przyczyny dysregulacji emocjonalnej występującej u niektórych osób z problemami z zachowaniem, a u innych nie, oraz rolę, jaką w takich przejawach emocjonalnych odgrywa agresja.
Co charakteryzuje pozbawione emocji cechy bezduszności?
Niewrażliwość na doświadczenia innych, brak poczucia winy, a tym samym skłonność do manipulacji, występująca u osób o cechach gruboskórno-emocjonalnych, prowadzi do przekonania, że agresja jest instrumentem w osiąganiu własnych celów (agresja proaktywna), a zatem jest rzadko można zobaczyć nadmierną dysregulację emocjonalną.
Z kolei osoby z problemami w sferze zachowania, które nie wykazują cech gruboskórno-emocjonalnych, wykazują agresję reaktywną, która przejawia się po aktywizujących sytuacjach społecznych (prowokacja, upokorzenie itp.) i jest kojarzona z niekorzystnymi kontekstami środowiskowymi i nieefektywną opieką rodzicielską (Wootton , 1997).
Trudność w regulacji emocjonalnej może wynikać z silnej podatności na aktywizujące emocjonalnie sytuacje społeczne, skutkujące impulsywnymi aktami, po których dziecko/młodzież, bez cech gruboskórno-emocjonalnych, może odczuwać skruchę.
Cechy bezduszności (brak poczucia winy i empatii) i pozbawione emocji (powierzchowne emocje) (CU) są częścią koncepcji psychopatii: badanie
Definiują specyficzną podgrupę Zaburzeń Zachowania Zakłóceniowego (DCD), o zwiększonym ryzyku ewolucji antyspołecznej.
„Zbadaliśmy”, donoszą naukowcy z University of Messina, „implikacje psychopatii i cech CU w próbce klinicznej z DCD i próbie epidemiologicznej.
Próba kliniczna obejmowała 81 pacjentów z rozpoznaniem DCD (w wieku od 6 do 16 lat), natomiast próba epidemiologiczna obejmowała 214 studentów (w wieku od 6 do 14 lat), którzy byli badani pod kątem zaburzeń zachowania za pomocą narzędzia opracowanego przez nauczyciela (kwestionariusz siły i trudności). na podstawie których stwierdzono, że 19 z nich ma znaczące zaburzenie zachowania destrukcyjne.
Stwierdzono, że wszystkie miary psychopatii i wymiar CU odróżniają 19 badanych wybranych ze względu na zaburzenia zachowania od reszty próby szkolnej.
Te same zmienne, niezależnie od podstawowej diagnozy (zaburzenie opozycyjno-buntownicze lub zaburzenie zachowania) i współwystępowanie, odróżniały grupę kliniczną od osób niepatologicznych w próbie szkolnej.
W próbie klinicznej na cechy psychopatyczne i CU nie miały wpływu choroby współistniejące.
Badani zidentyfikowani z próby szkolnej dla zaburzeń zachowania oraz pacjenci z DCD z próby klinicznej mieli podobny rozkład zarówno cech psychopatycznych, jak i CU.
Cechy psychopatii i CU mogą być centralnym elementem w identyfikacji pacjentów z DCD wysokiego ryzyka zarówno w populacjach klinicznych, jak i nieklinicznych.
Zmienne te można badać za pomocą ustandaryzowanych instrumentów właściwych dla wieku rozwojowego.
Czytaj także:
Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida
Co musisz wiedzieć o zaburzeniach związanych z używaniem substancji?
Depresja sezonowa może wystąpić na wiosnę: oto dlaczego i jak sobie z nią radzić
Ketamina donosowa do leczenia pacjentów z ostrym bólem w ED
Majaczenie i demencja: jakie są różnice?
Stosowanie ketaminy w warunkach przedszpitalnych – WIDEO
Ketamina może być awaryjnym środkiem odstraszającym dla osób zagrożonych samobójstwem
Wszystko, co musisz wiedzieć o chorobie afektywnej dwubiegunowej
Leki stosowane w chorobie afektywnej dwubiegunowej
Co wyzwala chorobę afektywną dwubiegunową? Jakie są przyczyny i jakie są objawy?