MEDEST118 - Kada kompresije grudi i rana defibrilacija nisu najvažnije intervencije u srčanom hapšenju
Autor: Mario Rugna
Lanac preživljavanja je dobro poznat i većina nas svakodnevno radi na širenju njegove upotrebe na svim nivoima. Kompresije grudnog koša su, uz rane defibrilacija, najvažnija intervencija zasnovana na dokazima za spašavanje života pacijenta sa srčanim zastojem.
Ali postoji grupa pacijenta sa srčanim pritiskom kod kojih kompresije grudi i rana defibrilacija nisu prva i najvažnija intervencija za izvođenje.
Kada je trauma u osnovi srčanog zastoja, znamo da je ovaj pacijent ili hipovolemičan, ili postoji prepreka u krvotoku u osnovi srčanog zastoja, tako da kompresije u prsima (i vazoaktivni lijekovi) nisu efikasne.
Takođe znamo da su najčešći ritmi ekg predstavljanja Asystole i PEA i da rana defibrilacija nije potrebna.
Zbog toga, kada se napredna zaštita vrši u traumatskom srčanom zaustavljanju, sve intervencije su usmjerene na rješavanje reverzibilnih uzroka, a kompresije grudnog koša ili defibrilacija nisu naznačene.
U traumi mozga najkritičnija faza je 10 min nakon udarca. U ovoj fazi se javljaju neki kritični, ali najčešće zanemareni događaji, a opstanak pacijenata zavisi od njihovog entiteta.
Apneja sa moždanim udarom i kateholaminom su rani pato-fiziološki procesi koji određuju život ili smrt ozbiljno oštećenog mozga u prvoj fazi traume. Oba su proporcionalna entitetu udara i mogu biti uzrok većine srčanog zastoja u kojem interniraju bolesnici.
Apnea je reakcija na uticaj i potres mozga u traumu. Apnea se javlja čak i za izdržavanje prvog respiratornog trakta zbog položaja glave i opuštanja mišića nakon traume glave.
Apnea uzrokuje hipoksiju i smrt ćelije, ali čak i hiperkarbiju koja vodi do vazodilatacije i povećava zapreminu krvi u mozgu. Sve ovo dovodi do oticanja mozga i cerebralnog edema sa trajnim neurološkim oštećenjem ili smrću.
Kateholaminski talas je reakcija simpatičnog sistema na glavu u traumu, kao i na mnoge druge stresne uslove, što izaziva masovno oslobađanje vasoaktivnih principa koji dovode do sistemske hipertenzije. Ovo stanje određuje povećanje ICP-a koji, povezani sa vazodilatacijom i relativnim gubitkom vaskularne regulatorne funkcije, povećava edem mozga i neurološka oštećenja.
Masivno izlučivanje kateholamina dovodi i do povećanja predopterećenja i preopterećenja odgovornih za sekundarnu funkciju srčanog zatajenja i akutnu kardiovaskularnu insuficijenciju koja se često otkriva kod masivnih pacijenata sa traumom, koji razvijaju duboku i vatrostalnu hipotenziju u odsustvu evidentnog, eksternog ili unutrašnjeg gubitka krvi. I druge pojave mogu se javiti kao posljedica izravnog vrijeđanja kaheholamina kao što je ishemijska ulceracija želuca, neurogeni plućni edem i nekroza miokarda.
Nažalost, ove rane pojave su manje vjerovatne od strane bolničkih provajdera, čak i ako postoji efikasna politika otpreme. Zbog toga nema puno literature o tim temama i svi dokazi potiču od studija o modelima životinja.
U većini slučajeva ova rana faza traumatike mozga svjedoči od strane odgovornih za zajednice koji moraju biti upoznati i poučiti kada se respiratorno ili srčano hapšenje desi nakon traume glave, najefikasnija intervencija otvara disajne puteve i podržava ventilaciju i ne vrši kompresije grudnog koša.
Prehospitalni profesionalci takođe moraju biti svesni fizioloških i kliničkih implikacija kada dođe do pružanja napredne nege. Podrška ventilaciji i promovisanju oksigenacije i normokarbije su ključne karakteristike za te pacijente i moraju biti prioriteti u odnosu na druge intervencije.
Takođe moramo napomenuti, kada podučavamo i predavamo u profesionalnim i zajedničkim okruženjima, razlika u prioritetu u intervencijama između medicinskog i traumatskog srčane akcije.
GoodSam aplikacija je novi instrument za korisnike EMS i zajednice koji se obično koriste za prioritizaciju intervencije C (kompresije grudnog koša i defibrilacije) u medicinskom srčanom zastoju, ali je prvobitno bio namenjen za širenje svesti o apneji od moždanog udara i za podsticanje posmatrača da izvedu A (otvaranje disajnih puteva) i B (ventilacija) intervencije.
U budućnosti kada će se zahvaljujući kulturi i razvoju tehnologije svi na svim nivoima dobro osvijestiti o važnosti otvaranja dišnog puta i ventilacije u ranim fazama traume, morbiditet i smrtnost povezani s ozljedom glave smanjit će se na razinu koja nije još postignuto.
Reference i resursi