Diferenza entre traqueotomía e traqueotomía
A traqueotomía no ámbito médico refírese a un procedemento cirúrxico caracterizado pola incisión cirúrxica da tráquea, co obxectivo de crear unha vía aérea alternativa no pescozo do paciente á boca/nariz natural.
A traqueostomía no campo médico refírese a un procedemento cirúrxico usado para crear unha abertura (ou estoma) no pescozo, a nivel da tráquea.
Isto faise unindo os bordos dunha incisión cutánea, feita no pescozo, ao tubo traqueal.
Unha vez conectadas as dúas aberturas, insírese un pequeno tubo, chamado cánula de traqueotomía, que permite bombear aire aos pulmóns e respirar.
A traqueostomía adoita ser un remedio de longa duración.
Traqueotomía e traqueotomía: temporal ou permanente?
En ambos casos, é evidente que o obxectivo é común e é permitir a respiración dos individuos, que por diversos motivos -temporais ou permanentes- non poden respirar fisioloxicamente.
Non obstante, os dous termos non son sinónimos e indican técnicas diferentes, empregadas en patoloxías e afeccións diferentes, aínda que nalgúns casos se solapan.
A traqueotomía consiste na creación dunha abertura sempre temporal na tráquea, realizada cunha simple incisión no pescozo pola que se introduce un tubo para permitir o paso do aire; a traqueostomía, por outra banda, adoita ser (pero non necesariamente) permanente e implica unha modificación do tracto traqueal.
Traqueotomía: cando se realiza?
Esta operación realízase en varias situacións, por exemplo:
- rutineiramente en pacientes que requiren intubación endotraqueal durante períodos normalmente superiores a unha semana (por exemplo, coma prolongado);
- ao comezo da cirurxía de cabeza e pescozo que imposibilita a intubación pola boca;
- en emerxencias, no caso de obstrución das vías aéreas superiores que impida a respiración normal.
Ao finalizar a intubación, a cirurxía e as urxencias, retírase a traqueotomía, salvo que sexa indispensable por causas imprevistas.
Traqueostomía: cando se realiza e cando non é permanente?
A traqueostomía adoita realizarse como remedio permanente en todas as situacións (graves ou non) nas que non se espera a recuperación da capacidade respiratoria normal.
Os casos típicos de uso da traqueostomía son:
- en casos de insuficiencia respiratoria (en caso de ictu, coma, parálise, esclerose lateral amiotrófica (ELA), esclerose múltiple, etc.)
- en caso de bloqueo/obstrución das vías aéreas superiores (por exemplo, por cancro de laringe);
- en caso de acumulación de líquido nas vías aéreas inferiores e nos pulmóns (en caso de traumatismos, infección grave ou patoloxías que impidan a tose, como espiñal atrofia muscular)
Cando o trastorno respiratorio é prolongado pero tratable, a traqueostomía pode representar unha solución temporal, pero de duración moderada, aplicada á espera de que o paciente se recupere: cando a patoloxía estea curada, pódese retirar a traqueotomía.
Ler tamén:
Reino Unido / Urxencias, intubación pediátrica: o procedemento cun neno en estado grave
Sedación e analxésia: fármacos para facilitar a intubación
Ansiolíticos e sedantes: función, función e xestión con intubación e ventilación mecánica
Intubación: Riscos, Anestesia, Reanimación, Dor de garganta