Co to jest zaburzenie lękowe uogólnione (GAD)?

By Krystiana Antonina On Września 3, 2022

Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD): co to jest? Strach przed niemożnością radzenia sobie z wydarzeniami i relacjami w naszym życiu generuje to, co powszechnie nazywamy lękiem

Niepokój o poszczególne wydarzenia jest normalny.

Staje się jednak psychologicznym i psychiatryczny problem, gdy lęk staje się stały, nigdy nie ustępuje i staje się uporczywym lękiem związanym z relacjami międzyludzkimi, rzeczami, wydarzeniami dnia dzisiejszego i przyszłości.

Kiedy zmartwienia, strach przed czymś, których doświadczamy w codziennym życiu, są postrzegane jako nadmierne w stosunku do naszych sił, doświadczamy niepokoju.

Kiedy jednak stan ten przybiera formę ciągłej czujności, możliwe jest, że jest się w obecności prawdziwego zaburzenia, zespołu lęku uogólnionego (GAD).

Statystycznie rzecz biorąc, lęk stanowi „udrękę” dla coraz większej liczby osób cierpiących z tego powodu na świecie i we Włoszech: 11.1% populacji ma co najmniej jedno zaburzenie lękowe w ciągu swojego życia (badanie ESEMeD), a rozpowszechnienie zaburzeń lękowych obecnie się utrzymuje. na poziomie 4%.

8 „dzwonków alarmowych” objawów GAD, zespołu lęku uogólnionego

Niekiedy uczucie niepokoju i sporadyczne odczuwanie niepokoju jest zupełnie normalne: doświadczanie lekkiego strachu i poruszenia przed egzaminem szkolnym lub uniwersyteckim, rozmową o pracę, wizytą u lekarza, ważnymi wyborami życiowymi, takimi jak małżeństwo lub narodziny dziecko, decyzja o zakupie pierwszego domu lub inne ważne wybory, które wpłyną na naszą przyszłość.

Ale kiedy strach przed wydarzeniami mocno wpływa na nasze życie i trwa dłużej niż sześć miesięcy bez przerwy, warto zasięgnąć porady specjalisty.

Oto niektóre z objawów, które, jeśli pojawiają się powtarzalnie i przez dłuższy czas, powinny nas ostrzec:

zaburzenia snu: bezsenność, trudności z zasypianiem, sen zaburzony przez koszmary senne, powracające myśli, częste przebudzenia lub częściej śpisz w ciągu dnia niż w nocy. Występuje nieregularność w rytmie snu i czuwania;
nawracające negatywne myśli: nawracające i nadmierne zmartwienia o przyszłość (rozmyślania), niezdolność do myślenia o czymkolwiek innym, umysł zawsze „wpada” na te same „tematy/wspomnienia”, szczególnie wieczorem;
strach i unikanie: strach przed nieradzeniem sobie w sytuacjach, przed przytłoczeniem lękiem i dużymi trudnościami w radzeniu sobie z codziennym życiem. Z biegiem czasu można być świadkiem implementacji zachowania unikowego, które prowadzi do wyrzeczenia się szeregu zobowiązań lub sytuacji, w których mogą ujawnić się objawy lękowe, takich jak np. pójście do pracy lub szkoły, uczestnictwo w wydarzeniach czy przyjmowanie zaproszeń (ostrzeżenie w wcześniej, że się nie jedzie), chodzenie na spotkania,..;
zmęczenie: odczuwa się uczucie wyjątkowego zmęczenia w wykonywaniu codziennych czynności, te same rutynowe czynności (nawyki), które wcześniej nie powodowały żadnego dyskomfortu, teraz go tworzą, czuje się zmęczony bez motywacji i przy braku rzeczywistego wysiłku;
pobudzenie: odczuwa się stan ciągłej czujności, jakby w każdej chwili można było zostać wezwanym do dokonania ważnych wyborów lub wezwania do działania. Doświadcza się zatem poczucia niepokoju, które może prowadzić do szczególnej drażliwości;
poczucie przytłoczenia wydarzeniami: czuje się bez możliwości dostosowania się do aktualnej sytuacji historycznej, chciałoby się umieć zarządzać przyszłością (krótkoterminową) i móc wszystko zaplanować z wyprzedzeniem, mając pewne Daktyle. Niepewność co do tych brakujących danych tworzy przesadną reakcję lękową (lęk patologiczny) i, w niektórych przypadkach, przymus kontroli;
napięcie mięśni: odczuwa się sztywność lub ból w niektórych partiach ciała, np. u podstawy szyja, barki, plecy, ramiona, nogi, ręce itp.;
trudności z koncentracją i zaniki pamięci: ma się większe trudności niż wcześniej z koncentracją w celu wykonywania codziennych i rutynowych czynności (np. czytanie książki, pisanie tekstu, gotowanie, pranie itp.) i mogą wystąpić zaniki pamięci, tj. postrzeganie braku pewnych informacji we wspomnieniach przechowywanych w pamięci, najczęściej w pamięci krótkotrwałej, ale także w pamięci długotrwałej.

Przyczyny zaburzeń lękowych uogólnionych

Wśród najczęstszych sytuacji mogących wywołać sporadyczne epizody lękowe, które mogą przekształcić się w GAD, znajdują się zdarzenia życiowe (spodziewane lub nieoczekiwane), które u osoby z przewlekłym lękiem wywołują nadmierne reakcje (behawioralne i/lub werbalne).

Należą do nich na przykład:

zdawanie egzaminów szkolnych;
rozmowa o pracę;
uczucie niezdolności do zarządzania czasem;
jedziesz na wycieczkę;
wychodzić z nowymi ludźmi;
strach przed niemożnością przeżycia satysfakcjonującego i trwałego związku;
strach przed niemożnością dobrego życia z partnerem, rodzicami i dziećmi;
lęk przed upośledzeniem funkcji poznawczych w starszym wieku lub po przebytej chorobie neurologicznej (obawy pacjenta i jego rodziny/opiekunów);
doświadczanie trudności w relacjach z kolegami z pracy;
strach przed lekarzami i szpitalami;
odczuwanie ogólnego lęku przed występem.

Jak przebiega diagnoza psychiatryczna

Na poziomie psychiatrycznym, jak wspomniano powyżej, aby zdiagnozować DAG, wszechobecny i niekontrolowany lęk i niepokój muszą być doświadczane przez co najmniej 6 miesięcy, zakłócając funkcjonowanie pacjenta na różnych poziomach (praca, społeczeństwo, szkoła, rodzina).

Ponadto muszą być obecne co najmniej trzy z opisanych powyżej objawów.

Konieczne jest wówczas sprawdzenie, czy objawy związane z rozpoznaniem DAG nie są spowodowane innymi współistniejącymi zaburzeniami psychicznymi lub innymi schorzeniami lub przyjmowaniem określonych substancji (np. substancji/leków psychotropowych i alkoholu, leków stosowanych w leczeniu innych patologii). które mogą mieć skutki uboczne na wzrost lęku).

Psychiatra dokonuje diagnozy DAG, zbierając informacje kliniczne o objawach, czasie ich trwania, częstotliwości i zakłóceniach funkcjonowania.

Może korzystać ze skal podawanych samodzielnie lub przez osoby heteroseksualne: kwestionariusza diagnostycznego przydatnego do zebrania wywiadu, czyli zbioru informacji dotyczących historii klinicznej pacjenta, do oceny postępu klinicznego pacjenta w czasie oraz w odniesieniu do proponowanej terapii.

Dziennik lęku: jak to działa

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Bardzo przydatnym narzędziem do diagnozy DAG i ustalenia najskuteczniejszej psychoterapii w celu rozwiązania i zapobiegania przyszłym napadom lękowym jest „dziennik lęku”: psychiatra i psychoterapeuta proszą pacjenta o zapisanie w dzienniku lub kalendarzu częstotliwości i przyczyny wywołujące niepokój.

Proszone są o bardzo szczegółowe opisanie sytuacji i emocji doświadczanych przed pojedynczym atakiem wzburzenia i drażliwości, a także czas trwania odczuwanego nieprzyjemnego uczucia.

Z dziennikiem lęku osiągniesz 2 rzeczy:

będzie można zgłosić psychiatrze i psychologowi, ile i jakich zdarzeń doświadcza się z lękiem w ciągu dnia, tygodnia, miesiąca. Na każdej sesji przyniesiesz zaktualizowany pamiętnik i skomentujesz go razem;
Bardzo przydatne będzie zwiększenie stopnia świadomości pacjenta, a w konsekwencji jego samooceny i poczucia kontroli nad faktami życiowymi oraz radzenia sobie z własnymi emocjami dotyczącymi zdarzeń wywołujących niepokój/lęk, z prewencyjnym działaniem na późniejsze atak lub powstrzymywanie negatywnych i wymykających się spod kontroli emocji.