Choroby przenoszone drogą płciową: Chlamydia

By Krystiana Antonina On Mar 28, 2023

Chlamydia jest jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Wywołana przez obligatoryjną wewnątrzkomórkową bakterię Chlamydia Trachomatis, jest przenoszona podczas stosunku pochwowego, analnego i oralnego

Często przebiega bezobjawowo, nieleczona może powodować zapalenie narządów miednicy mniejszej, które w 10-20% przypadków może prowadzić do bezpłodności.

Chlamydia, co to jest i jak jest przenoszona?

Chlamydia to choroba zakaźna, która dotyka głównie młodzież i młode osoby dorosłe i jest przenoszona głównie podczas stosunku płciowego bez zabezpieczenia (chociaż możliwe jest również przeniesienie z matki na płód).

Według szacunków WHO co roku choruje na nią 131 milionów ludzi na całym świecie.

Wywołana przez bakterię Chlamydia Trachomatis chlamydia ma bardzo łagodne objawy kliniczne: tylko w 10% przypadków jest diagnozowana, ponieważ osoba chora na ogół nie ma objawów lub prezentuje je bardzo lekko.

Z tego powodu określa się ją jako „cichą” patologię.

Jednakże, podczas gdy poważne konsekwencje są rzadkie u mężczyzn, nie dotyczy to kobiet i może nawet prowadzić do bezpłodności.

Nie ma tylko jednego rodzaju chlamydii. Rzeczywiście, istnieje kilka wariantów serologicznych:

L1, L2 i L3 są związane z ziarniniakiem wenerycznym;
A, B, Ba i C są związane z jaglicą;
D, E, F, G, H, I, J i K są związane z postaciami zapalenia spojówek, infekcji narządów płciowych i zapalenia płuc u noworodka.

Weneryczny chłoniak limfatyczny

Wywołany przez niektóre serotypy Chlamydia Trachomatis, lymphogranuloma venereum pojawia się 3-21 dni po zarażeniu.

Początkowo atakuje miejsce wejścia bakterii (pochwa, srom, żołądź, odbyt), a następnie rozprzestrzenia się na pachwinowe węzły chłonne, które puchną i stają się bolesne.

Typowe objawy to gorączka, ból głowy i brzucha.

Można go leczyć antybiotykami, nieleczony może powodować trudności w drenażu limfatycznym, powodując trwały obrzęk narządów płciowych oraz zwężenie cewki moczowej i odbytu.

Zasadniczo istnieją trzy etapy ewolucji:

owrzodzenie w miejscu wstrzyknięcia, bez następstw;
Adenopatia satelitarna, pachwinowo-podudziowa lub odbytniczo-odbytnicza, z gorączką, bólem głowy i bólami stawów;
postępująca przewlekła limfagina, która może powodować nieodwracalne uszkodzenia.

jaglica

Zakaźna choroba oczu, jaglica, pojawia się, gdy Chlamydia Trachomatis lokalizuje się w błonie śluzowej spojówki.

Osoby dotknięte chorobą odczuwają swędzenie w oczach i powiekach, a czasem ból oka i niewyraźne widzenie.

Wysoce zaraźliwa choroba jest przenoszona przez kontakt z powiekami, oczami, wydzieliną z oczu, nosem i gardłem (na przykład poprzez wymianę ręczników lub chusteczek do nosa), ale może być również przenoszona przez muchy.

Nieleczona może prowadzić do ślepoty.

Pierwszą przyczyną przenoszenia chlamydii jest stosunek płciowy bez zabezpieczenia

Zarażona osoba może zarażać zdrowego partnera poprzez przenoszenie płynów biologicznych, nawet pośrednio: stosunki pochwowe, oralne i analne są zatem zagrożone, ale chorobą można się również zarazić poprzez pieszczoty, wymianę zabawek erotycznych i (choć ewentualność jest bardzo rzadka) ) w publicznych toaletach i oczywiście nie jest konieczne, aby osoba, z którą masz intymne podejście, osiągnęła orgazm, aby z kolei zachorować.

Możliwe jest również zarażenie drogą matczyno-płodową: kobieta ciężarna może zarazić swoje dziecko w momencie porodu, natomiast przypadki zarażenia płodu w okresie ciąży są rzadsze (przypadki zwiększające ryzyko poronienia i przedterminowa dostawa).

Jeśli noworodek jest zakażony Chlamydią, najczęstszymi objawami są zapalenie spojówek, septyczne zapalenie stawów (zakażenie bakteryjne stawu, które może powodować ropny wysięk w przestrzeni stawowej) i zapalenie płuc.

Nie ma jednak ryzyka zarażenia się przez ślinę.

Chlamydia: jakie daje objawy?

Zakażenie chlamydią w większości przypadków przebiega bezobjawowo: 70-80% zarażonych kobiet nie odczuwa żadnych objawów (u mężczyzn odsetek osób bezobjawowych wynosi 50%).

Wszelkie objawy kliniczne mogą wystąpić po 1-3 tygodniach od zakażenia (podczas tego okresu inkubacji podmiot może łatwo zarażać inne osoby).

Najbardziej zagrożeni są ludzie młodzi, od początku aktywności seksualnej do 30-35 roku życia.

Przede wszystkim ci, którzy mają wielu partnerów seksualnych, ci, którzy nie używają prezerwatywy i ci, którzy już mają (lub mieli) inne choroby przenoszone drogą płciową, są narażeni na jej zarażenie.

Często objawy chlamydii są nieobecne lub niejasne: można je pomylić z objawami zapalenia cewki moczowej lub zapalenia pęcherza moczowego lub leucorrhoea u kobiet.

Lub można je bagatelizować jako typowe dla trywialnego podrażnienia części intymnych.

Jeśli są obecne, u mężczyzn mogą obejmować gorączkę, ból jąder, swędzenie i wydzielinę z prącia; u kobiet typowymi objawami są:

pieczenie i swędzenie okolic intymnych
uczucie irytacji
obfite żółtawo-białe upławy
częste oddawanie moczu
ciemniejszy mocz
trudne, powolne i bolesne oddawanie moczu
nudności
ból w dolnej części brzucha, promieniujący do pleców
gorączka
utrata krwi
ból podczas stosunku płciowego

W przypadku przeniesienia przez stosunek oralny chlamydia może powodować infekcję gardła; przenoszony drogą analną może powodować infekcję odbytnicy z bólem, krwawieniem i wydzieliną śluzowo-ropną.

Zakażenie gardła chlamydią zwykle objawia się bólem gardła i dysfagią; infekcja odbytu z bólem, wydzieliną i skurczami odbytu.

W przypadku zajęcia oka pacjent skarży się na typowe objawy zapalenia spojówek (zaczerwienienie, ból, wydzielina); Zakażenie noworodków chlamydiami jest jedną z głównych przyczyn noworodkowego zapalenia spojówek, ale może również prowadzić do zapalenia płuc lub poważnych infekcji ucha.

Chlamydia: powikłania

Nieleczona infekcja tego typu może prowadzić do nieprzyjemnych (a czasem poważnych) powikłań, zwłaszcza u kobiet.

W najpoważniejszych postaciach może wystąpić zespół Reitera, który na ogół ustępuje w ciągu kilku miesięcy, ale u niektórych pacjentów powoduje liczne nawroty na przestrzeni lat.

Charakteryzuje się triadą procesów zapalnych (zapalenie stawów, zapalenie spojówek, zapalenie cewki moczowej), a także nazywa się „reaktywnym zapaleniem stawów”, gdy stan zapalny ustaje w stawach, ale generalnie obejmuje – oprócz nich – także oczy i cewkę moczową.

Zdiagnozowana na podstawie badań krwi i badań radiologicznych, ma czas gojenia od 3 do 12 miesięcy i może być leczona za pomocą:

NLPZ
kortykosteroidy (jeśli NLPZ nie działają)
leki przeciwreumatyczne
antybiotyki

U kobiet chlamydia może również rozprzestrzeniać się na szyjkę macicy i macicę, przechodząc przez (i powodując miejscowe zapalenie) jajowody i jajniki.

Jeśli tak się stanie, u pacjentki rozwinie się zapalenie narządów miednicy mniejszej (PID), którego typowymi objawami są:

ból brzucha, pleców, pępka, jajników
astenia (zmęczenie, osłabienie lub brak energii)
bolesne miesiączkowanie
ból w obrębie miednicy
ból podczas stosunku płciowego
gorączka
ból w krzyżu
tęczówka (migotanie tęczówki, które pojawia się, gdy poruszasz okiem)
świąd i krwawienie z pochwy
krwotok maciczny (nieprawidłowe krwawienie z macicy, w okresach innych niż miesiączka)
pochwicę
cuchnąca wydzielina z pochwy

Nieleczona choroba zapalna miednicy mniejszej staje się przewlekła.

Może również powodować bezpłodność, bezpłodność i ryzyko ciąży pozamacicznej.

U mężczyzn infekcja może rozszerzyć się na prostatę, najądrza i pęcherzyki nasienne, powodując zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie najądrzy i zapalenie naczyń (stany, które w rzadkich przypadkach prowadzą do bezpłodności).

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Diagnostyka i leczenie chlamydii

Testami referencyjnymi w diagnostyce zakażenia Chlamydiami są molekularne testy laboratoryjne oparte na amplifikacji kwasów nukleinowych na wymazie materiału biologicznego.

Jednak lekarz może również przepisać określone posiewy i testy z próbek moczu lub wymazów z pochwy, odbytu, cewki moczowej, spojówek i dróg moczowych.

Jeśli pacjent ma chlamydię, zwykle zaleca się również badanie serologiczne w kierunku HIV.

Zakażenie leczy się antybiotykoterapią zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Ustala się to analizując wyniki testu wrażliwości, który umożliwia ocenę odpowiedzi bakterii na różne antybiotyki w celu określenia najskuteczniejszego leku.

Zwykle stosuje się azytromycynę lub doksycyklinę, ale lekarz może również przepisać amoksycylinę, erytromycynę, tetracyklinę lub ofloksacynę, również doustnie.

Po 3 miesiącach leczenia badanie powtarza się (po 4 tygodniach jeśli pacjentka jest w ciąży).

Leczeniem należy objąć również partnerów seksualnych, których mieli w okresie 60 dni poprzedzających rozpoznanie infekcji i należy bezwzględnie powstrzymać się od współżycia do czasu całkowitego wyzdrowienia.