Zaburzenia rytmu serca: zespół serca z długim odstępem QT

By Krystiana Antonina On Czerwiec 21, 2023

Zespół długiego odstępu QT jest patologią serca, którą można przypisać rodzinie zaburzeń rytmu serca

Kiedy pacjent ma długi odstęp QT, oznacza to, że jego normalny skurcz komorowy jest zaburzony i wydłuża się.

Ponieważ patologia jest raczej rzadka, do dziś jest przedmiotem starannych badań medycznych, które mogą ustalić w coraz bardziej precyzyjny sposób wszystkie istniejące przyczyny i czynniki ryzyka.

Jest generowany przez anomalię węzła zatokowego, obszaru mięśnia sercowego, który odpowiada za powstawanie sercowych sygnałów elektrycznych.

Pomiędzy jednym skurczem a drugim (faza repolaryzacji) mięsień sercowy zawsze musi się rozluźnić, aby był gotowy do następnego udaru (faza depolaryzacji).

Rozluźnienie zwykle następuje w ciągu kilku nanosekund, ale u pacjentów z długim odstępem QT może trwać dłużej, prowadząc do skutecznej zmiany prawidłowego rytmu serca.

Chociaż rzadki zespół wydłużonego QT dotyka obecnie około 1 na 2000 osób, preferując kobiety od mężczyzn

Wiek zachorowania, jeśli jest nabyty, jest zwykle zmienny, ale zauważono, że większość pacjentów z objawami skarży się na pierwsze objawy już w wieku około 40 lat.

W przypadku dziedzicznego długiego odstępu QT objawy mogą pojawić się już w pierwszych dniach po urodzeniu lub w każdym przypadku w młodym wieku.

Niezbędne jest niezwłoczne powiadomienie lekarza w przypadku wystąpienia nawet niewyjaśnionych epizodów typowych objawów.

Oprócz omdlenia, długi odstęp QT jest jedną z głównych przyczyn nagłego zatrzymania krążenia.

Krótki zarys anatomii serca

Serce jest mimowolnym mięśniem. Oznacza to, że przy swojej normalnej aktywności nie potrzebuje dobrowolnej stymulacji do bicia.

Podzielony na cztery jamy, w górnej części ma dwa przedsionki, które zbierają krew żylną z narządów i płuc.

W dolnej części znajdują się dwie komory, z których natlenowana krew jest pompowana do wszystkich narządów ciała w celu ich prawidłowego funkcjonowania.

Serce jest utworzone przez specjalną ścianę mięśniową zwaną mięśniem sercowym, która przewodzi impulsy nerwowe zdolne do oznaczania faz skurczu i rozkurczu mięśnia sercowego.

W prawym przedsionku znajduje się węzeł zatokowy, mały agregat komórkowy zdolny do generowania rytmicznych impulsów (a co za tym idzie częstości akcji serca).

Wraz z innymi węzłami wtórnymi tworzy układ przewodzenia elektrycznego serca, czyli zespół wszystkich tych małych kompleksów komórkowych i nerwowych, które utrzymują skoordynowaną czynność skurczową serca.

W zespole wydłużonego odstępu QT następuje utrata harmonicznej przemiany faz skurczu i rozluźnienia mięśni.

W tym momencie zmienia się normalne tętno.

Utrzymanie dobrej czynności serca jest niezbędne, w przeciwnym razie jednostka może popaść nie tylko w poważniejsze problemy kardiologiczne, ale także w inne ogólnoustrojowe patologie organizmu, aż do śmierci.

Zespół długiego QT to bardzo subtelna choroba

W początkowej fazie może przebiegać całkowicie bezobjawowo lub z niespecyficznymi zaburzeniami, które można przypisać prostemu uogólnionemu złemu samopoczuciu.

Istnieją jednak pewne objawy, na które warto mieć oko, aw przypadku których bardzo ważne jest, aby powiadomić lekarza.

Typowe objawy długiego odstępu QT to:

Kołatanie serca i tachykardia. Wskazują, że występuje jakiś problem z poziomem tętna, który należy zatem sprawdzić. Ogólnie rzecz biorąc, arytmie mogą stanowić problem: jeśli są nagłe i przemijające, mogą prowadzić do omdlenia, ale jeśli się przedłużają, mogą spowodować zatrzymanie akcji serca.
Częste i nagłe omdlenia. Osoba traci przytomność bez ważnego powodu (na przykład z powodu ataków paniki), staje się blada i sina.
Epizody napadów padaczkowych.

Należy pamiętać, że profilaktyka, oprócz wczesnej interwencji, jest niezbędna, aby uniknąć poważnych powikłań kardiologicznych, a nawet niewydolności serca i zatrzymania krążenia.

Rozwiązania

Ostatnie badania wykazały, że zespół długiego odstępu QT może być dziedziczny i wrodzony lub nabyty w czasie, co w konsekwencji dzieli przyczyny wyzwalające na dwie różne makrogrupy.

Dziedziczna długa QT jest najczęstsza i jest spowodowana nieprawidłowym funkcjonowaniem niektórych genów w DNA organizmu.

Geny te biorą udział w produkcji niektórych kanałów jonowych w mięśniu sercowym, których zmiany zaburzają prawidłowe zaopatrzenie w niektóre substancje witalne, niezbędne dla dobrego zdrowia i funkcjonowania serca.

Są to sód, wapń i potas, które są bardzo aktywne w określaniu rytmu rozkurczowego i skurczowego serca.

Dziedziczny długi odstęp QT może być również pogłębiony obecnością dwóch wad wrodzonych: zespołu Romano Warda i zespołu Jervella-Nielsena.

Nabyty długi odstęp QT rozwija się natomiast w ciągu życia człowieka w wyniku wewnętrznych zaburzeń równowagi elektrolitowej, tj. w wyniku zmienionej podaży niektórych substancji lub w wyniku wielokrotnego przyjmowania niektórych leków (antybiotyków, leków przeciwdepresyjnych, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwhistaminowe, leki moczopędne, leki stosowane w leczeniu arytmii, hipercholesterolemii, leki przeciwcukrzycowe).

Niektóre czynniki ryzyka mogą wpływać na początek nabytego wydłużonego odstępu QT

Oto najczęstsze:

Posiadanie bliskich członków rodziny z tym samym problemem zwiększa ryzyko zachorowania.
Niektóre choroby, które działają poprzez tworzenie wewnętrznej nierównowagi, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia długiego odstępu QT. W szczególności niedoczynność tarczycy, zakażenie wirusem HIV, jadłowstręt psychiczny i wrodzona głuchota.
Wydłużony odstęp QT może pojawić się jako odpowiedź serca po zapaleniu mięśnia sercowego, zawale mięśnia sercowego i wykonaniu manewrów resuscytacyjnych.

Diagnoza

Rozpoznanie zespołu wydłużonego QT często nie jest proste, ponieważ, zwłaszcza we wczesnych stadiach, choroba przebiega całkowicie bezobjawowo.

Konieczne jest skontaktowanie się z zaufanym lekarzem, a następnie specjalistą kardiologiem, jeśli występuje choćby jeden z powyższych objawów.

Jeśli cierpisz na częste i bezsensowne kołatanie serca i omdlenia lub jeśli masz w rodzinie kogoś, kto już cierpi na tę samą patologię, potrzebujesz więcej uwagi.

Faza wywiadu polega zawsze na uważnej obserwacji obecnych objawów i historii klinicznej pacjenta.

Następnie kardiolog zleca wykonanie elektrokardiogramu (EKG), jedynego jak dotąd testu diagnostycznego, który umożliwia dalsze badanie obecności tego zespołu.

EKG pozwala na badanie rytmu i impulsów elektrycznych serca oraz zwraca je w postaci fali.

W elektrokardiogramie każda fala ma swoją precyzyjną amplitudę i regularność, tak więc zmiana odstępu pokazana na karcie diagnostycznej niewątpliwie odpowiada zmianie czasu trwania bicia serca wraz z fazami rozkurczu i skurczu.

U pacjentów z długimi odstępami QT czas trwania tych odstępów jest dłuższy niż normalnie

Właściwa nazwa zespołu wydłużonego QT wywodzi się właśnie od nazwy załamków zatokowych widocznych w zapisie EKG (załamek Q i załamek T, czyli czas, jaki upływa między momentem skurczu komór a ich rozluźnieniem przed kolejnym udarem).

Coraz częściej procedura diagnostyczna mająca na celu identyfikację zespołu wydłużonego odstępu QT obejmuje również staranne badanie genetyczne w celu zidentyfikowania genów prawdopodobnie odpowiedzialnych za nieprawidłowe działanie komór.

Niestety, problem pozostaje taki, że duża liczba pacjentów dotkniętych chorobą nie jest świadoma swojego stanu ze względu na bezobjawowy charakter choroby, która, jeśli nie jest odpowiednio leczona, może rozpocząć się od nagłego zatrzymania krążenia.

Zabiegi i profilaktyka

Najbardziej odpowiednie metody leczenia wydłużonego odstępu QT są obecnie klasyfikowane zgodnie z charakterem patologii: dziedziczna lub nabyta.

W rzeczywistości te dwa typy wymagają różnych terapii, właśnie dlatego, że ich etiologia jest również inna.

Dla obu są to interwencje mające na celu skrócenie odstępu QT i doprowadzenie go do poziomów uważanych za normalne i nieszkodliwe.

Leczenie dziedzicznego długiego odstępu QT

Aby rozwiązać wrodzony długi odstęp QT, kardiolog zazwyczaj przepisuje niektóre kategorie leków beta-adrenolitycznych.

Najpoważniejsze przypadki dziedzicznego wydłużonego odstępu QT wymagają leczenia chirurgicznego.

Dla osób cierpiących na bradykardię i zaburzenia rytmu zatokowego istnieje możliwość wszczepienia rozrusznika serca.

Wszczepialny kardiowerter Defibrylator zamiast tego jest idealny dla tych, którzy mieli już epizody omdlenia i zatrzymania akcji serca.

Najnowocześniejsze techniki chirurgiczne wykorzystują również doskonałe wyniki odnerwienia współczulnego serca, czyli usunięcia zakończeń nerwowych modyfikujących rytm serca.

Leczenie nabytego długiego odstępu QT

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Ponieważ rozwój nabytego wydłużonego odstępu QT może zależeć od wielokrotnego przyjmowania niektórych leków i substancji, jego ustąpienie zwykle polega na przerwaniu terapii lekowej wywołującej arytmię.

U pacjentów bezobjawowych, u których nie występują komorowe zaburzenia rytmu i u osób z bliskiej rodziny nie występował długi odstęp QT, wystarcza sama okresowa obserwacja i założenie podstawowego leczenia farmakologicznego.

Dla osób zagrożonych profilaktyka jest niezbędna.

Ponieważ zaburzenia rytmu są najczęściej wynikiem intensywnego wysiłku, zaleca się powstrzymanie się od sportów wyczynowych lub kontaktowych, aby zapobiec nadczynności serca lub doznaniu gwałtownych urazów.

W życiu codziennym ważne jest, aby zachować spokój. Niepokój i stres negatywnie wpływają na zdrowie serca.

W niektórych rzadkich sytuacjach, po intensywnym strachu, takim jak nagłe głośne dźwięki, może rozwinąć się długa arytmia QT.

Ogólnie rzecz biorąc, utrzymanie zdrowego stylu życia, na który składają się ciągłe ćwiczenia i bogata dieta, może pomóc w zapobieganiu chorobom serca.

W związku z tym zaleca się codzienne przyjmowanie odpowiedniego poziomu potasu, podstawowego jonu dla funkcjonowania serca.

Rokowanie w przypadku wydłużonego odstępu QT jest zmienne, u niektórych osób może pozostać utajone przez długi czas lub na całe życie, podczas gdy u innych może rozwinąć się gwałtownie i nagle.

Dobrą praktyką jest, aby każdy, kto ma członka rodziny dotkniętego chorobą, poddawał się również rutynowym badaniom i profilaktycznemu EKG.