Espondilitis Ankilosatzailea, zein dira sintomak?

By Cristiano Antonino On Mar 4, 2023

Espondilitis ankilosatzailea hanturazko gaixotasun kroniko bat da, bizkarrezurra nagusiki dortso-lumbar eta zerbikal mailan eta artikulazio sacroiliakoetan eragiten duena.

Bizkarrezurra osatzen duten ornoen hanturak ("espondilitisa") mina eta muga funtzionalak eragiten ditu, normalean atsedenaldian okerrera egiten du eta espondilitis ankilosatzaileen ariketekin hobetzen da.

Erreumatologoari galdetu diogu.

Espondilitis Ankilosatzailea: sintomak

Bizkarreko mina (lumbagoa) esperientzia guztiz ohikoa den arren, espondilitis ankilosatzaileen gaixoen sintomek diagnostikoa bideratu dezaketen ezaugarri errepikakorrak dituzte.

Izan ere, espondilitis ankilosatzaileen sintomek hiru hilabete baino luzeagoa izan behar dute.

Gainera, bizkarreko mina areagotu ohi da atsedenaldian eta gauean, minaren ondorioz gaueko esnatzeekin.

Ezaugarri berezien artean daude, halaber, bizkarreko mina mugimenduarekin eta jarduera fisikoarekin hobetzen dela eta esnatzean zurrun eta baldarra sentitzen dela, sintomak ordubete inguru igaro ondoren hobetzen direla.

Espondilitis Ankilosatzailea eta ezintasuna

Fase aurreratuagoetan, hantura-prozesuak bizkarrezurrean gora egin dezake eta dortsal eta zerbikal-eskualdean ere eragin dezake, fase aurreratuagoetan orno-ankilosirako joera izanik, hau da, bi giltzadura-buruak elkartzen dituzten hezur-zubiak eratzea.

Kasu honetan, bizkarrezurreko kurbadura normalaren narriadura dago.

Espondilitis ankilosatzaile gaixoen ia erdiek artikulazio periferikoen inplikazioa dute.

Bereziki, beheko gorputz-adarretako artikulazioak, hala nola aldakak, belaunak eta orkatilak, eragin ditzakete; oso gutxitan goiko gorputz-adarretakoak (bereziki ukondoa eta eskumuturrekoak). Kasu honetan, artikulazioak mingarriak dira, beroak, puztuak, mugimendua erabat edo partzialki eragozten duten baldintzak; kasu hauetan minusbaliotasun handia duten espondilitis ankilosatzailea duten kasuez hitz egiten dugu.

Espondilitis ankilosatzailearen diagnostikoa

Espondilitis ankilosatzailearen diagnostikoa, oro har, argazki klinikoan, laborategiko probetan eta proba instrumentaletan oinarrituta egiten da.

Azken urteotan, espondilitis ankilosatzailearen tratamenduek aurrerapen nabarmenak izan dituzte; gaur egun posible da artikulazioetako kaltea moteltzea edo batzuetan gelditzea ere.

Espondilitis Ankilosatzailea, sendagaiekin eta fisioterapiarekin tratamendua

Droga-terapia NSAIDetan (inflamatorio antiinflamatorio ez-esteroideetan) eta, gero eta gehiago, molekula jakin baten aurka aktibo dauden sendagai biologikoetan (TNFalpha) oinarritzen da.

Baina espondilitis ankilosatzailearen tratamenduak fisioterapia ere barne hartzen du Jarduera fisikoa, hain zuzen ere, tratamendu-programaren zati bat da.

Badira espondilitis ankilosatzailerako ariketak, egunero eginez gero, jarrera zuzena mantentzen laguntzen dutenak, artikulazioen mugikortasuna hobetzen laguntzen dutenak eta minak arintzen dituztenak.

Gizonezkoak kaltetuagoak dira

Gaixotasuna gaztetan hasi ohi da (20-30 urte), gizonezkoak bereziki kaltetuak izaten dira –emakumeak baino 3 aldiz kaltetuagoak– eta oso eboluzio motela izan ohi du.

Ez da ohiko gaixotasuna, izan ere, biztanleriaren %0.5 baino gutxiagori eragiten dio.

Kausa ezezaguna da, gaixotasun erreumatologiko askotan bezala, nahiz eta hipotesia den faktore genetikoen (HLA-B27 genea eta beste) eta ingurumeneko (ohiko infekzioen) ekarpenak bere agerpena hobe dezakeela.