Smrt od gušenja: znakovi, simptomi, faze i vrijeme

By Cristiano Antonino On Mar 8, 2023

Gušenje (takođe zvano 'gušenje') je stanje u kojem je normalno disanje otežano zbog različitih direktnih ili indirektnih faktora koji sprječavaju pravilnu razmjenu plinova s okolinom

Asfiksija je općenito praćena 'dispnejom', tj. osjećajem otežanog disanja koje pacijenti opisuju kao 'glad za zrak'.

Dugotrajno gušenje dovodi do hipoksemije i hipoksije, odnosno nedostatka kisika u krvi i tkivima, što uglavnom pogađa tkiva i organe koji su najosjetljiviji na nedostatak kisika, poput mozga (cerebralna hipoksija).

Ako se hipoksija produži, tkiva prestaju funkcionirati i brzo dolazi do niza uzastopnih događaja: gubitak svijesti, nepovratno oštećenje mozga, koma i smrt pacijenta; čak i ako do smrti ne dođe, teška cerebralna hipoksija i dalje može dovesti do nekroze (odumiranja) nervnog tkiva, sa mogućim teškim i ireverzibilnim motoričkim i/ili senzornim oštećenjem.

Simptomi gušenja

Glavni simptom gušenja je nagon za disanjem izazvan povećanjem nivoa ugljičnog dioksida u krvi, odnosno dispneja.

Ostali znakovi i simptomi variraju ovisno o osnovnom uzroku gušenja i mogu uključivati:

cijanoza (plavkasta koža i konjunktiva);
snažan ili slab kašalj (ako ispitanik ne može napuniti pluća zrakom);
subjekt stavlja ruke na grlo;
disanje može stvarati zvukove;
mioza (suženje zenice);
krvarenje iz nosne sluznice i ušnog kanala;
arterijska hipertenzija;
promijenjena brzina disanja;
aritmije;
motorički i/ili senzorni deficiti;
gubitak svijesti;
koma i smrt (u slučajevima kada se disanje ne obnovi unutar vremenskog okvira koji se obično kreće od 3 do 6 minuta).

Smrt od gušenja: znakovi, simptomi i vrijeme

Ako se gušenje, a samim tim i hipoksija, produži s vremenom, tkiva prestaju funkcionirati jedno za drugim, počevši od mozga (čije je tkivo posebno gladno kisika), a niz događaja, simptoma i znakova javlja se brzo u nizu.

gubitak svesti
nepovratno oštećenje mozga;
koma;
smrt pacijenta.

Smrti od gušenja prethode četiri faze:

1) Stadij iritativne ili 'respiratorne dispneje': traje od 30 do 60 sekundi i karakteriše ga:

tahipneja (povećana brzina disanja);
tahikardija;
arterijska hipotenzija ('nizak krvni pritisak');
cijanoza (plavkasta koža);
mioza (suženje prečnika zjenice oka).

2) Konvulzivna ili 'ekspiratorna dispneja' faza: traje oko 1 minut i karakteriše je:

hiperkapnija
teška dispneja (izražene poteškoće pri izdisanju);
arterijska hipertenzija;
visoko oslobađanje adrenalina u cirkulaciju;
tahikardija;
obnubilacija svijesti;
cerebralna hipoksija;
konvulzije;
smanjeni motorički refleksi;
senzorna promjena;
oslobađanje sfinktera (fekas i/ili urin mogu biti nehotično oslobođeni).

3) Stadij apnoje ili 'prividne smrti': traje oko 1 minut i karakteriše ga:

progresivna bradipneja (progresivno smanjenje učestalosti respiratornih činova);
mioza;
potpuni gubitak svijesti;
opuštanje mišića;
teška bradikardija (usporen i slab rad srca);
duboka koma.

4) Terminalna faza ili faza 'zadahnuća': traje otprilike 1 do 3 minute i karakterizira je:

kontinuirani gubitak svijesti;
spori i nepravilni respiratorni pokreti;
teška srčana aritmija;
srčani udar;
prestanak disanja;
smrt.

Koliko brzo se umire?

Vrijeme u kojem nastupa smrt izuzetno je promjenjivo ovisno o različitim faktorima kao što su starost, zdravstveno stanje, kondicija i način gušenja.

Starija osoba, koja boluje od dijabetesa, hipertenzije i plućnog emfizema, ako je podvrgnuta sili pritiska (npr. davljenju) koja rezultira mehaničkom asfiksijom, može izgubiti svijest i umrijeti za manje od minute, kao i dijete koje boluje od bronhijalne astme.

Odrasla osoba u formi, navikla na produženi napor (mislite na profesionalnog sportistu ili ronioca), podvrgnuta hemijskoj asfiksiji, kao što je ona od udisanja ugljen monoksida, može, s druge strane, proći nekoliko minuta da izgubi svest i umre, ali u većini slučajeva smrt se javlja u promjenjivom vremenu od otprilike 3 do 6 minuta, u kojem se izmjenjuju četiri faze opisane u prethodnom paragrafu.