Aritmije: promene u radu srca

By Cristiano Antonino On Decembar 11, 2022

Aritmije: 'otkucaji srca' i 'srčani udarci' su dva izraza koji ljudi koriste da opisuju promjenu ritma otkucaja srca

To su takozvane aritmije, koje, određene promjenom 'električne' komponente srca, dovode do različitih vrsta nepravilnosti srčanog ritma.

Oni su, naime, posljedica poremećaja u formiranju i/ili provođenju srčanog stimulusa, rasprostranjeni su i mogu se javiti kako u potpuno zdravim srcima tako i u toku svih poznatih srčanih bolesti.

Njihova težina je obično usko povezana sa osnovnom srčanom bolešću, čiji su epifenomen.

Razlikuju se hiperkinetičke aritmije, u prisustvu ubrzanih ritmova u odnosu na normalne, i hipokinetičke, u suprotnom stanju.

Ubrzani ili tahikardni ritmovi mogu biti pravilni ili nepravilni i kreću se od sinusne tahikardije (brzina otkucaja srca veća od 100 otkucaja u minuti), jednostavno zbog ubrzanog pražnjenja kontrolne jedinice koja je zadužena za emisiju stimulusa (sinusni čvor) na tahikardne oblike koji prepoznaju abnormalne i različite elektrogenetske pojave.

Jedna od najčešćih aritmija, posebno u starijoj životnoj dobi, je fibrilacija atrija, koju karakteriše potpuna nepravilnost srčanog ritma i koja može usložnjavati, prolazno ili stabilno, tok najrazličitijih srčanih bolesti, ali se može javiti i kod zdrava srca.

Općenito, kada se jave dodatni ili manje otkucaji, to su bezopasne ekstrasistole, koje se pojavljuju uglavnom u vrijeme stresa ili napetosti.

U slučaju atrijalne fibrilacije, atrijumi postaju mjesto nepravilne i haotične električne aktivacije, ne kontrahiraju se dobro, a mišić gubi normalno postignuti sinhronizam i koji doprinosi punjenju komora.

Od ovog veoma velikog broja mikrostimulusa (preko 1000 u minuti) samo nekoliko, na sreću, uspeva da aktivira komore, sprečavajući potencijalnu buru impulsa da stvori aritmije nespojive sa životom.

Ako broj podražaja zapravo nije prevelik, čak i ako je redoslijed otkucaja nepravilan, srčana aktivnost je dovoljna da osigura adekvatnu cirkulaciju.

Atrijalna fibrilacija se može pojaviti iznenada, trajati nekoliko minuta ili nekoliko sati, i prestati jednako brzo i nije povezana sa srčanim oboljenjima.

U drugim slučajevima može biti kronična, kao kod promjene atrija (stenoza mitralne valvule, skleroza miokarda, hipertireoza), au takvim slučajevima cilj terapije je kontrola ventrikularnog pulsa kako bi se postigla dobra srčana funkcija.

Najstrašnija komplikacija hronične atrijalne fibrilacije je stvaranje tromba u srčanoj šupljini sa čestim odvajanjem embolije.

Mehanizmi koji stvaraju aritmije u atrijuma mogu se pojaviti i u komorama

Budući da se tu odvija prava pumpna funkcija, ove aritmije su opasnije.

Postoje, međutim, benigne ventrikularne aritmije (kao što su jednostavne ventrikularne ekstrasistole) i one se javljaju kada se otkucaj uklopi ranije nego što se očekivalo u normalni srčani ciklus, mijenjajući njegov ritam i uzrokujući da se ventrikuli ranije kontrahiraju.

Ekstrasistola se može javiti i kao rezultat trivijalne viška neurovegetativne stimulacije kao što se javlja kod mladih, anksioznih, lako uzbuđenih ljudi koji često, po svojoj prirodi, imaju tendenciju da stvore začarani krug.

Jednostavne ventrikularne ekstrasistole su obično bezopasne

Kada se fenomen poveže sa srčanim oboljenjem, stvari se menjaju: ako sekvence prelaze 4-5 uzastopnih otkucaja, ostvaruje se ventrikularna tahikardija, koja, ako potraje duže od 30 sekundi (trajna tahikardija), može da preludije ventrikularnoj fibrilaciji, veoma ozbiljnoj i brzo smrtonosna aritmija.

Stoga je potrebno dobro i brzo razlikovati benigne i opasne oblike i uspostaviti odgovarajuću preventivnu antiaritmičku terapiju.

Među 'malignim' aritmijama, ventrikularna fibrilacija, koja je munjevito brza i nepredvidiva, najčešći je uzrok iznenadnog zastoja srca i ponekad može nastati u ranim fazama akutnog infarkta miokarda.

U slučaju srčanog zastoja život žrtve zavisi od prisustva nekoga ko može shvatiti težinu situacije, podići uzbunu i u roku od 4-6 minuta započeti kardiopulmonalnu reanimaciju (masaža srca, vještačko disanje itd.) čekajući da se žrtva poveže sa defibrilator, instrument koji se koristi 40 godina i pruža strujni udar koji spašava život.

KARDIOPROTEKCIJA I KARDIOPULMONARNA REANIMACIJA? POSJETITE ŠTAND EMD112 NA EMERGENCY EXPO SADA DA NAUČITE VIŠE

Srčani zastoj predstavlja, u stvari, očiglednu smrt

Pacijent ne diše; srce je zaustavljeno. Međutim, 4 do 6 minuta se još uvijek može ponovo pokrenuti.

Minuta koji uz dobru masažu srca mogu postati čak 10 ili 15.

Ali da bi se motor ponovo pokrenuo, potreban mu je rafal, što doktori nazivaju defibrilacijom.

Poslednjih 20 godina, pored tradicionalnih defibrilatora, postoji i jedan prenosivi, veličine 24-časovne aktovke, opremljen kompjuterom koji može da isporuči šok.

U SAD-u i Engleskoj aktovku koriste čak i vatrogasci i policajci, u Francuskoj je u mnogima ambulante, u Australiji je na svim avionima.

U Italiji samo ljekar može odlučiti o upotrebi defibrilatora.

VODEĆA SVJETSKA KOMPANIJA DEFIBRILATORA I HITNE MEDICINE'? POSJETITE ŠTAND ZOLL NA EMERGENCY EXPO

Hipokinetičke aritmije uključuju sinusnu bradikardiju i različite vrste srčanog bloka

Sinusna bradikardija se definiše kao broj otkucaja srca ispod 60 otkucaja u minuti kada se, međutim, stimulus proizvodi na njegovom fiziološkom mjestu, tj. u sinusnom čvoru.

Zdravstvena potrošnja u Italiji: rastući teret za domaćinstvo

April 11, 2024

Aviary Alert: Između evolucije virusa i ljudskih rizika

April 4, 2024

Dan u žutom protiv endometrioze

Mar 28, 2024

Nada i inovacije u borbi protiv raka gušterače

Mar 27, 2024

Sama po sebi, sinusna bradikardija je potpuno fiziološki fenomen, posebno tokom spavanja i kod treniranih sportista.

Srčani blokovi nastaju zbog degenerativnih procesa u sistemu provodljivosti stimulusa, koji je usporen ili zaustavljen na različitim nivoima u svom napredovanju od mjesta formiranja do periferije.

Poznati su različiti tipovi blokada različite težine, do uznapredovale blokade, koje mogu rezultirati dugim pauzama u srčanoj aktivnosti s posljedičnim poremećajima moždane opskrbe i gubitkom svijesti (sinkopa).

Napredni srčani blokovi sada pronalaze idealan tretman u ugradnji pejsmejkera (pejsmejkera), koji odlično i fiziološki zamenjuju spontanu srčanu stimulaciju.

Blokovi grana nastaju zbog zaustavljanja progresije stimulusa duž jedne od razdjelnih grana specifičnog sistema zaduženog za provodljivost.

Postoje dvije grane provodnog snopa (Hisovog snopa), desna i lijeva.

U ovim slučajevima, za razliku od potpunih blokova, podražaj podjednako dopire do periferije i aktivira cijelo srce, doduše dužim putem i u dužem vremenu.